متن شبهه یا سوال:
این قصه همیشه قهرمان داشت، نداشت؟
مداح و گدا و روضه خوان داشت، نداشت؟
این قدر نگو کرب و بلا آب نداشت،
ای شیخ، برای تو که نان داشت، نداشت؟
ایرج میرزا
پاسخ:
شعر حاضر از ایرج میرزا نیست، بلکه سروده ی یک شاعر طنز پرداز معاصر است.
نام ایرج میرزا در آخر شعر، همانند سایر شبهات در فضای مجازی از آن رو آورده شده تا مضمون نادرست آن مقبولیت پیدا کند و به آن وجهه ای ببخشد.
ایرج میرزا علی رغم برخی مواضع تندی که بر علیه شرع و روحانیت داشت، اما از تمایلات مذهبی هم به دور نبود؛
شعری از ایرج میرزا در موضوع واقعه ی جانگداز کربلا:
رسم است هر که داغ جوان دید دوستان
رأفت برند حالت آن داغ دیده را
یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا
وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را
آن دیگری بر او بفشاند گلاب قند
تا تقویت شود دل محنت کشیده را
یک چند دعوتش به گل و بوستان کنند
تا بر کنندش از دل، خار خلیده را
جمعی دگر برای تسلای او دهند
شرح سیاه‌کاری چرخ خمیده را
القصه هرکس به طریقی ز روی مهر
تسکین دهد مصیبت بر وی رسیده را
آیا که داد تسلیت خاطر حسین؟
چون دید نعش اکبر در خون تپیده را
آیا که غم‌گساری و انده بری نمود؟
لیلای داغ دیده ی محنت کشیده را
بعد از پسر دل پدر آماج تیغ شد
آتش زدند لانه ی مرغ پریده را
اما شبهه مذکور در متن شبهه را از دو منظر می توان بررسی نمود؛
الف) «عده ای مانند مداحان و روحانیون به سبب ماجرای کربلا و مجالس عزا و سوگواری حضرت سیدالشهداء (ع)، به نان و نوایی رسیده اند.»
در پاسخ باید بیان نمود:
تمام افراد برای امور مجالس امام حسین (ع) رایگان کار نمی کنند و از طرفی هم تمام سخنرانان و مداحان هم اجرت مطالبه نمی کنند!
اکثریت اهل منبر و مداحان مبلغی تعیین نمی کنند، بلکه متولیان مجالس در صورت تمایل در راستای تکریم آنها در بزرگداشت شعائر مذهبی، خودشان مبلغی را تقدیم آنها می کنند!
پرداخت هدیه یا صله به خادمان این مراسم ها سیره اهل بیت (ع) و جهت تکریم آن هاست که در آن فرقی بین سخنران و آبدارچی هم نیست!
آیا یک معلم که او هم مانند اهل منبر، به تربیت و پرورش افراد مشغول است، به ثواب اخروی بسنده می کند و حقوق نمی گیرد؟!
یک سخنران از مدتها قبل برای مراسم تحقیق و مطالعه دارد و زمان صرف می کند؛ غالب مداحان نیز اوقاتی را صرف مطالعه و تمرین می کنند.
شاید عده کمی رفتاری در خور این مجالس نداشته باشند، اما یقینا جمع بستن تمام افراد با رفتار بخشی کوچک، مغلطه شبهه افکنان است!
ب) «زیر سوال بردن کلیت برپایی مجالس سوگواری بر سالار شهیدان»:
تببین فلسفه قیام امام حسین (ع) به تقویت مذهب و رشد معنویت جامعه کمک می کند، و باعث رشد اخلاق و روحیه ایثار و از خود گذشتگی می گردد. (که نمونه بارز آن هشت سال دفاع مقدس، کمک به محرومین در غالب اردوهای جهادی، مدافعان حرم و … .)
در عصر حاضر روزبروز ابعاد و عظمت واقعه کربلا بر همه جهانیان در حال روشن شدن است که متفکران و اندیشمندان جهان از آن بهره جسته اند؛
مهاتماگاندی (رهبر استقلال هند): من زندگی امام حسین علیه السلام، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده‌ام و توجه کافی به صفحات کربلا نموده‌ام و بر من روشن شده است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، بایستی از امام حسین علیه السلام پیروی کند.
توماس کارلایل (فیلسوف و مورخ انگیسی): بهترین درسی که از تراژدی کربلا می‌گیریم، این است که حسین علیه السلام و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند. آنها با عمل خود روشن کردند که تفوق عددی در جایی که حق با باطل رو برو می‌شود اهمیت ندارد و پیروزی حسین با وجود اقلیتی که داشت، باعث شگفتی من است.
تاثیرات مثبت و بی مانند برپایی عزاداری و سوگواری بر سید الشهداء بر دوست و دشمن روشن است و این متون و هزاران شبهه دیگر که در این ماه (محرم) ایجاد شده و روز بروز در حال انتشار است نمی تواند کوچکترین لطمه ای به عقاید محبّان اهل بیت علیهم السلام وارد کند.
در پایان گزیده از مثنوی بلند سید الشهدا (ع) از یک شاعره هموطن زرتشتی «بانو توران شهریاری»:
ز جان گذشت که حق باز در جهان ماند
ندای حق طلبی گرم و جاودان ماند…
سرود، ناب ترین شعر استقامت را
حماسه ی همه یاران راست قامت را
