آیت الله مجتهدی:
حدیث کوچکے از امام رضا علیه السلام نقل مےکنم کہ در آن موعظه ی بزرگی است. امام رضا علیه السلام فرمودند: « مِن کُنوزِ البِرِّ إخفاءُ العَمَلِ، و الصَّبرُ على الرَّزایا، و کِتمانُ المَصائبِ .
سه چیز از گنج های خوب است:
اول پنهان داشتن عمل؛ یعنی وقتی مےخواهی کار خیری بکنی، برنج و روغن و گوشتی به مستحقی بدهے یا مےخواهۍ به یک مستحقّی که می خواهد دختر شوهر بدهد، قالی بدهۍ، این کاراتو مخفی نگه دار، آبروی این شخص را نریز، بہ در و همسایه و بہ کسے چیزے نگو.
پس اخفای عمل از گنج های خوبے است. عملت را نمایش نده؛ زیرا با نشان دادن عمل، اجرش را از بین برده ای. ریاکاری اجر عمل را از بین مےبرد. در حدیث آمده کہ:
«اگر کسے بہ مدت چهل روز عملش را براے خــدا خالص کند و آن را بہ کسے نشان ندهد، جَرَی اللهُ یَنابیعَ الحِکْمةِ مِنْ قَلْبِهِ اِلیٰ لِسانِهِ خداوند چشمه های حکمت را از قلب او به زبانش جاری مےسازد.»
دومین گنج خوبی، شکیبایی در مقابل سختےها مےباشد.
داغ فرزند دیده ای، ورشکست شده ای، مالت را خورده اند، به خودت فشار نیاور، اعصابت را خرد نکن، صبر کن. صبر و ظفر هر دو دوستان قدیم اند، بر اثر صبر نوبت ظفر آید.
فشار زندگی را تحمل کنید که این از گنج های بهشت و از گنج های خوبے است. دنیا سختی دارد، فشار دارد، پس صبر کنید.
مرتب پیش این و آن شکایت نکنید؛ از خدا شکایت نکنید که: « خـدایا چرا مرا اینجوری کردی؟» چیزی نگویید، ساکت. یکے از اولیای خـدا سی سال بستری شده بود، سی سال بستری شدن خیلی سخت است، بہ عیادتش آمدند، از او پرسیدند: چہ میخواهی؟ مےخواهی خوب بشوی؟ می خواهی خوب نشوی؟
هیچ حرفی نزد، اصلا از خدا شکایت نکرد کہ: «خدایا، چرا من سی سال است کہ بستری شده ام؟» ابداً، سکوت.
سومین گنج خوبی، کِتمانُ المَصائبِ است. مصائب را کتمان کنید.
یک جایی افطار دعوت داشتیم، اتفاقاً مادر صاحب خانه در همان شب به رحمت خدا پیوسته بود، و جنازه اش در منزل بود. ما که به همراه بعضی از آقایان وارد خانه شدیم، کسی به ما چیزی نگفت ما هم افطار کردیم.
هنگام خداحافظی کردن، صاحب خانه به ما گفت: مادرمان به رحمت خدا رفته و فردا صبح در فلان ساعت تشییعش می کنیم، شما هم برای تشییع جنازه تشریف بیاورید. ما گفتیم: اِه، چرا همان اول به ما نگفتی ما مےرفتیم ، یا تلفن مےزدید اصلا نمۍ آمدیم.
آنها انگار نه انگار که مادرشان از دنیا رفته و جنازه اش در خانه است، از مهمان پذیرایی کردند، اینها از گنج های نیکی ست.
پس مصیبتت را به این و آن نگو. شهید داده ای؟ مرتب نگو: « من بچه ام شهید شده» چرا مےگویی؟ ساکت باش. اصلا مصیبت هایتان را برای کسے نگویید آنها را مخفی کنید.
منبع: ڪتاب بدیع الحکمة، حکمت ۱۸، از مواعظ آیت الله مجتهدی تهرانی(ره) - درس اخلاق
