آیت الله مجتهدی تهرانی:

هر چه می خواهی در این دنیا زندگی کنی بکن! اما آخرش‌مرگ است.

آقا از این کوچه نرو! بن بست است. این خیره سر می رود. تاریک هم هست‌؛ پیشانی اش می خورد به دیوار.

این دنیا هم کوچه‌ی‌ بن‌بست است. آخرش پیشانی مان میخورد به سنگ لحََد.

آن وقت تازه پشیمان می شویم. می گوییم خدایا مارا به دنیا بازگردان، مااشتباه میکردیم. دیگر عمل صالح انجام می دهیم.
خطاب میرسد:

کَلاّ: ساکت شو!

تو برگردی به دنیا باز همان آدم اولی! تو خوب بشو نیستی.

می گویی‌من را برگردان به دنیا، آدم خوبی می شوم. این همه جنازه بردی،دوستانت را بردی دفن کردی، می خواستی خیال کنی که خودت مرده ای.

بسم الله. جنازه که بردی دفن کردی فکر کن خودت هستی و دوباره‌زنده شدی، آمده ای به دنیا. آیا اعمالمان را خوب می کنیم؟