پاداش کسی که در برآوردن نیاز بیماری بکوشد

امام على علیه ‏السلام: پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: هر کس در برآوردن نیاز بیمارى بکوشد، خواه آن را برآورد و خواه برنیاورد، از زیر بار گناه خویش بیرون مى‏‌رود، به‏ سان آن روز که از مادر، زاده شده است.
در این هنگام، مردى از انصار گفت: اى پیامبر خدا، پدر و مادرم به فدایت! اگر بیمار از خانواده شخص باشد، آیا در صورتى که در برآوردن نیاز خانواده خویش بکوشد، این کار پاداش بیشترى ندارد؟
فرمود: «آری».

متن حدیث: 

عن رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم:
مَن سَعى لِمَریضٍ فی حاجَةٍ قَضاها أو لَم یَقضِها ، خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ کَیَومَ وَلَدَتهُ اُمُّهُ.
فَقالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنصارِ: بِأَبی أنتَ واُمّی یا رَسولَ اللّه‏ِ ، فَإِن کانَ المَریضُ مِن أهلِ بَیتِهِ، أوَ لَیسَ ذلِکَ أعظَمَ أجراً إذا سَعى فی حاجَةِ أهلِ بَیتِهِ؟
قالَ: نَعَم.

«من لایحضره الفقیه، ج4، ص16 - أمالی صدوق، ص517- ثواب الأعمال، صفحه341 »

وظیفه شخصی که فراموش کرده چه مقدار نماز و روزه قضا دارد چیست؟

آیات عظام امام، تبریزى، سیستانى، زنجانى، صافى و وحید : کسى که چند نماز ویا روزه از او قضا شده و شمارۀ آنها را نمى‌ داند مثلًا نمى‌ داند چهار تا بوده یا پنج تا، چنانچه مقدار کمتر را قضا کند کافى است.
 آیت الله مکارم: کسى که چند نماز و روزه از او قضا شده و شمارۀ آنها را نمى‌ داند، چنانچه مقدار کمتر را قضا کند کافى است امّا اگر قبلًا شمارۀ آنها را مى‌ دانسته، ولى به واسطۀ سهل انگارى فراموش کرده، احتیاط واجب آن است که مقدار بیشتر را به جا آورد.
آیت الله فاضل: کسى که چند نماز و یا روزه از او قضا شده و شمارۀ آنها را نمى‌ داند، چنانچه مقدار کمتر را قضا کند کافى است لکن احتیاط واجب آن است چنانچه شمارۀ آنها را قبلًا مى‌ دانسته و بعد فراموش نموده مقدار زیادتر را به جا آورد.
آیت الله بهجت: کسى که چند نماز ویا روزه از او قضا شده و تعداد آنها را نمى‌داند (ودرگذشته نیز نمی دانسته)، چنانچه فقط به قدرى که یقین دارد به جا آورد کافی است و در مورد مقدار بیشتر، احتیاط کردن خوب است ولى ظاهر این است که لازم نیست.
پی نوشت:
توضیح المسائل مراجع، ج‌1، م1383 
آیت الله وحید، توضیح المسائل ، م1391

جایی که می شود دروغ گفت

حضرت آیت‌الله العظمی سیستانی به پرسشی درباره دروغ گفتن برای هدایت افراد پاسخ گفته است.
متن پرسش مطرح شده وپاسخ این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:

پرسش:آیا دروغ گفتن برای به راه آوردن یک نفر جایز است؟ مثلا به کسی که کارهای زشتی انجام می دهد به دروغ بگوییم که تو را دیشب در خواب دیدم که در جهنم بودی تا به وسیله ترس از کارهای زشت خود دست بکشد. و یا آشتی دادن بین دو نفر به وسیله دروغ و از این گونه. و لطفا بفرمایید آیا گفتن دروغ مصلحتی جایز است یا خیر؟

پاسخ: دروغ گفتن در دو مورد جایز است:
۱ـ دفع ضرر از خود یا مؤمنی دیگر.
۲ـ اصلاح بین دو نفر، و به جای دروغ برای هدایت دیگری می تواند توریه کند. و دروغ برای جلب مصلحت جایز نیست. در این دو مورد هم اگر امکان توریه و گفتن راست باشد هر چند طرف معنای دیگری بفهمد باشد به به احتیاط واجب باید توریه کند.

دشمنان خداوند در روز قیامت چه کسانی هستند؟

حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند: هشت تن هستند که در روز قیامت، دشمن ترین افراد نزد خداوند می‌باشند:

1. سقّارون (که آنها دروغگویان هستند).

2. خیّالون ( آنها متکبران هستند).

3.کسانی که کینۀ برادرانشان را در سینه نگه می‌دارند و چون آنان را ببینند به دروغ برای آنها قسم می خورند که دوستشان دارند.

4. کسانی که چون به سوی خدا و پیامبرش خوانده شوند درنگ نموده و کندی نمایند و چون به سوی شیطان و برنامه هایش خوانده شوند، بشتابند.

5. کسانی که هر وقت طمع دنیا بر آنها عرضه شود اگر چه بدان حقی نداشته باشند، ولی با قسم های خود آن را برای خویش حلال می کنند.

6. کسانی که راه می روند جهت سخن چینی در میان مردم.

7. کسانی که در میان دوستان تفرقه می اندازند.

8. و کسانی که برای بی گناهان لغزش و عیب می تراشند، آنها کسانی هستند که خداوند رحمان و عزوجل آنها را پلید می‌شمارد.

منابع:

کنزالعامل، جلد16، ص92، ح44044

احادیث الطلاب، ح157

تاریخ دمشق، جلد7، ص86

ای شهید در قنوتت ما را دعا کن

آستیــــــن خالی ات نشــــــان از مردانگی ست.

با ایــــــن دو دســــــت ســــــالم،

هنوز نتــــــوانسته ام یــــــک قنــــــوت اینــــــچنینی بخــــــوانم...

(شهید حاج حسین خرازی)

 

شهید خندان

ﺗﺮﮐﺶ ﺧﻤﭙﺎﺭﻩ سینه‌اش ﺭُﻭ ﭼﺎﮎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺭﻭی ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺯﻣﺰﻣﻪ می‌کرﺩ. ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭُﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻی ﺳﺮﺵ. ﺩﺍﺷﺖ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺴﺎﺷﻮ می‌زﺩ. ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ آﺧﺮ ﭼﻪ ﺣﺮفی ﺑﺮﺍی ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺭی. ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺸﻮﺭﻡ ﻣﻴ‌‌ﺨﻮﺍﻡ ﻭﻗتی ﺑﺮﺍی ﺧﻂ مقدم ﮐُﻤﭙُﻮﺕ می‌فرستن، ﻋﮑﺲ ﺭُﻭی ﮐﻤﭙﻮﺕﻫﺎ ﺭﻭ ﻧَﮑﻨﻦ!

ﮔﻔﺘﻢ ﺩﺍﺭﻩ ﺿﺒﻂ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﻳﻪ ﺣﺮﻑِ ﺑﻬﺘﺮی ﺑﮕﻮ. ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻨﺎﺯی ﮔﻔﺖ: آﺧﻪ ﻧﻤﻴﺪﻭنی، ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﻬﻢ، ﺭُﺏ ﮔﻮﺟﻪ ﺍﻓتاده...!

 و لحظاتی بعد چشمانش را بست، لبخندی زد و شهید شد...

شهید رضا قنبری، معروف به "شهید خندان"تهران سال 1364

چرا امام زمان ظهور نمی کند؟

شبهه:

آیا با وجود این همه فقیه، عالم و مؤمنِ با تقوا و جان برکف، هنوز امام زمان (عج) از 313 یار برخوردار نگردیده‌اند که ظهور نمایند؟ و به فرض ظهور، با این یاران اندک چه می‌توانند بکنند؟

پاسخ به شبهه:

یکی از مشکلات بزرگ در انتقال و درک صحیح از آیات و احادیث، معنانی غلط و گاه نشاندن برداشت‌های ذهنی و شخصی به جای معانی درست آنهاست و مشکل بعدی نگاه سطحی و تعمق، تدبر و تأمل اندک در مفاهیم بلند این فرازها می‌باشد.

به عنوان مثال درباره ی حدیث «یمْلَأُ اللّهُ بِهِ الْأرضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْمَاً وَ جَورَاً – خدا به توسط او زمین را پر از عدل و قسط می‌کند، بعد از آن که پر از ظلم و جور شده است»، عده‌ای گفتند: پس، فراگیری ظلم و جور شرط ظهور است و هر چه ظلم و جور بیشتر شود، ظهور نزدیک‌تر می‌شود(؟!) و هیچ اندیشه نکردند که این درک و برداشت که با اساس اسلام منافات دارد و فرد منتظر را به رواج ظلم و جور تشویق می‌کند و نه ایمان، تقوا و عدالت! حال آن که سخن از جایگزینی قسط و عدل به جای ظلم و جوری است که همیشه در زمین و بر انسان حاکم بوده است. حتی زمان رسول الله (ص) نیز این ظلم و جور حاکم بود، چنان چه در جامعه و حکومت اسلامی به خود ایشان و خاندانش نیز ظلم می‌شد، چه رسد به مسلمین و یا غیر مسلمانان در سرتاسر جهان.

مرگ و بعد از مرگ را زیاد یاد کن

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: «اَکثِر ذِکرَ الموتِ وَ ما بَعدَ الموتِ» مرگ و بعد از مرگ را زیاد یاد کن. ذکر موت خیلی وقت نمی‌خواهد. تا یاد آن کردی مرحوم شدی، ولی بعد از موت خیلی طولانی است؛ بهشت، فردای قیامت، قرب خدا. بعد از موت اصلاً اندازه ندارد. بعد از موت خیلی معرکه است. ما الان درباره بعد از موت حرف می‌زنیم.

بعد از موت، مسلمین را تماشا کن! فرقه‌های مختلفی را از مسلمین خارج می‌کنند. می گویند: اینها مسلم نیستند. قاطی بودند. شبیه مسلم هم نبودند. یک دسته گرگند. دسته دیگر چیز دیگر. ائمه ما، ده فرقه را خارج کردند. پیغمبر خدا(ص) می‌فرماید: وقتی قیامت صغری بر پا می‌شود چشم عبد باز می‌شود. می‌بیند که فرقه‌هایی از میان مسلمان‌ها بیرون ریخته می‌شوند. «لیمیز اللهُ الخبیثَ مِنَ الطیِب»(1) خبیث را از میان طیّب جدا می‌کند.

این آیه قبل از انقلاب خیلی نمایش داشت. خبیث را از طیّب جدا می‌کند، نه طیب را از خبیث، معلوم می‌شود که طیب‌ها ثابت بودند. زندگی مال آنها بود. خبیث کم‌کم آمد و خودش را قاطی کرد و مردم را به زحمت انداخت. مردم خواب آلوده بودند که آنها قاطی شدند. الان که می‌میرد و چشم‌ها باز می‌شود، آنها را بیرون می‌ریزند. می‌بیند که امامت آنها را خارج می‌کند. دیگر منافق پیدا نمی‌شود، فاسق پیدا نمی‌شود.
1- سوره انفاق، ایه 37.
کتاب طوبی محبت – ص 161
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی

اخلاق اجتماعی امام علی (ع)

یکی از زیباترین ابعاد زندگی امام علی(علیه السلام) شیوه زندگی اجتماعی ایشان است. آداب و اخلاق اجتماعی که امام علی(علیه السلام) در سبک و سیاق زندگی خود رعایت می نمودند، زیباترین و با ارزش ترین شاخص های زندگی اسلامی را به نمایش گذاشته است. شیوه تعامل و برخورد با دشمنان در روابط اجتماعی، نوع برخورد با از کار افتادگان و درماندگان و حتی نوع برخورد با همسایگان همگی گویایی اخلاق قرآنی و اسلامی در بالاترین درجه آن دارد. در این نوشتار کوتاه سعی داریم دریچه کوچکی از ابعاد زندگی اجتماعی امام(علیه السلام) اشاره کنیم.

زنگ سلامتی

دسته ای از روایات درباره حفظ نفس و مراقبت از بدن و نیز پرهیز از زیان رساندن به آن، اهمیت ویژه ای داده و بر حفظ صحت تاکید دارند به گونه ای که در برخی روایات بدن و اعضای آن از امانت های الهی به شمار آمده اند که باید حفظ شود.

چنان که رسول خدا (ص) فرمودند: «هر که روز و شب را سپری می کند و سه نعمت را در اختیار دارد، نعمت دنیا بر او تمام است: سلامت بدن، امنیت و هزینه روزانه و اگر چهارمین نعمت را هم داشته باشد تمام نعمت دنیا و آخرت را در اختیار دارد و آن اسلام است.»

امیرمومنان امام علی (ع) می فرمایند: «ارزش دو چیز را نشناسد مگر کسی که آنها را از دست داده باشد: جوانی و عافیت.»

و از امام صادق (ع) است که فرمودند: «سلامتی نعمتی پنهان است هر گاه باشد، فراموش شود و هر گاه از دست رود به یاد آید.»