نبوغ استراتژیک رهبر ایران

این روزنامه کیهان نیست!! روزنامه معروف و پر تیراژ واشنگتن پست هست!

عنوان مقاله ای در روزنامه واشنگتن پست:
نبوغ استراتژیک رهبر عالی ایران

تاکنون آیت الله خامنه ای یک نابغه درجه اول استراتژیک بوده که با صبر و حوصله مذاکرات را به سمت اهداف هسته ای خود پیش برده. در حالی که وی محکم روی مواضع خود ایستاده است، قدرت های بزرگ جهانی لرزان و با مواضع متغیر عمل می کنند.

دستاوردهای امروز ایران، نتیجه ای احترام آمیز از نبوغ رهبر ایران، این روحانی بی تکلف و بی ادعاست. در منطقه ای که بسیاری از حکومت های دیکتاتور سقوط کرده اند، جمهوری اسلامی در حال رشد و پیشروی است. [آیت الله] خامنه ای فرماندهی مهم ترین حکوت از خلیج فارس تا سواحل مدیترانه را برعهده دارد. او در ابتدا با دستان خالی و موضع ضعیف وارد مذاکرات شد اما اکنون به قویترین موضع رسیده است.

زمانه ی بد

در زمانه ی ما مردم نائب امام زمان «عج» را فقط به عنوان یک رهبر یا 

یک فرد عادی قبول دارند نه به عنوان نائب امام زمان «عج».

در زمانه ی ما بچه ها از فحش دادن جلوی دوستان خجالت نمی کشند 

ولی از نماز خواندن جلوی دوستان خجالت می کشند!

در زمانه ی ما با اینکه باران کم می بارد اما شال و روسری ها آب رفته اند!

با تشکر از اقامهدی رنجبر 

فرمانده

فکر اساسى این است که کارى کنید که کشور از اَخم دشمن ضربه نبیند، از تحریم دشمن لطمه نخورد؛ و راه‌هایى هست، می شود این حربه را از دست دشمن گرفت، والّا اگر چنانچه چشم ما به دست دشمن باشد که «آقا، اگر این‌کار را نکردى تحریم باقى می ماند» [فایده‌اى ندارد]؛ کمااینکه آمریکایى‌ها با کمال وقاحت دارند می گویند؛ «اگر در قضیّه‌ى هسته‌اى ایران کوتاه هم بیاید، تحریم ها یکجا و همه برداشته نخواهد شد»، این را صریح دارند می گویند. این نشان‌دهنده‌ى این است که به این دشمن نمی شود اطمینان کرد، نمی شود اعتماد کرد. من با مذاکره کردن مخالف نیستم؛ مذاکره کنند؛ تا هروقت می خواهند مذاکره کنند! من معتقدم باید دل را به نقطه‌هاى امیدبخش حقیقى سپرد، نه به نقطه‌هاى خیالى، آنچه لازم است این است.
یکی از لغزشگاه‌ها در دیدن واقعیت، برمی گردد به درون خود ما. گاهی دلبستگیهای ما فلج کننده است. دلبستگی های ما موجب می شود که ما یک چیزهائی را واقعیت بپنداریم که واقعیت ندارد؛ در واقع خطائی است که نفس راحت‌طلب ما یا دلبسته‌ی ما به مسائل مادی، بر ما تحمیل می کند؛ در حالی که واقعیت ندارد.