حماسه های اسلام تاکنون غالباً مظلومانه بوده اند.
به نظر من امام علی (ع) بعد از پیروزی در جنگ جمل هم غصه دار بودند.چون آغازی بود برای یک جنگ دیگر.
قیامِ به خون نشسته ی امام حسین مظلومانه بود.
حماسه ی دفاع مقدس هم مظلومانه بود.
امروز در آستانه ی حماسه های مقتدرانه هستیم.
اولین ویژگی حماسه های آخرالزمان "جهانی بودن" است.
جهان اندیشی نقص بزرگ نیروهای انقلابی،فرهنگی و... ما است.
حضرت امام خمینی (ره) فرمود:«امروز تمام مسائل جهان به هم مرتبط اند.»
ما جهانی نیستیم. بینمان رایج نیست زبان بلد باشیم. اگر هم بلدیم نمی دانیم چطور از آن استفاده کنیم.
این درحالیست که مردم دنیا اخبار ما را دنبال می کنند.
در مشعرالحرام با جوان اهل نیجریه برخورد داشتم که مقلّد آقا بود و نوحه های ایرانی گوش می داد. با اینکه معنی آنها را نمی فهمید!
مثال هایی از این دست فراوانند. البته به تازگی شنیده ام ذاکران اهل بیت با زبان های مختلف مداحی می کنند.
جهان را مسئله ی خودمان بدانیم.
در کربلا صحنه های متأثر کننده ای می بینیم.
جوانی که با زن و بچه اش آمده برای خداحافظی با حرم.
خانواده اش را به حضرت ابالفضل می سپارد و راهی جنگ با داعش می شود.
در جهت حمایت از سربازهای بدون مرز امام زمان،کلیپ بسازیم یا حداقل برای مردم مظلوم منطقه غصه دار باشیم!
ما باید حرف های خود را تبدیل کنیم به گزاره هایی که برای همه ی مردم دنیا قابل فهم باشد.
این ها یعنی توجه به مهدویت!
