بنابر تصریح روایات هستند افرادی که خدای متعال اجازه ورود به بهشت را به آنها نمی دهد.
عبد الله بن زیاد بن على بن الحسین از پدرش و او از امام صادق (ع) و او از پدرانش از على (ع) نقل می کند که پیامبر خدا (ص) فرمودند: «چون خداوند بهشت را آفرید، آن را از دو خشت آفرید: خشتى از طلا و خشتى از نقره، و دیوارهاى آن را از یاقوت و سقف آن را از زبرجد و سنگریزه هاى آن را از لؤلؤ و خاک آن را از زعفران و مشک خوشبو قرار داد، پس به آن فرمود: «سخن بگو»، پس او گفت: معبودى جز تو که زنده پایدار هستى وجود ندارد، هر کسى وارد من شود خوشبخت می شود، پس خداوند فرمود: سوگند به عزّت و جلال و والائیم که کسى که مداومت در شراب خوارى داشته باشد در آن وارد نخواهد شد، و نه متکبّر و نه سخن چین و نه مأمور شرطه و نه خنثى و نه کفن دزد و نه مأمور مالیات و نه قاطع رحم و نه قدرى (کسى که به قضا و قدر ایمان ندارد).»
علاوه بر این، محمد بن حسین با سند خود نقل می کند که پیامبر خدا (ص) فرمودند: «دائم الخمر وارد بهشت نمی شود و نه متکبّر و نه سیاه سوخته و نه مأمور شرطه و نه قاطع رحم و نه قدرى.»
مصنف این کتاب می گوید: منظور از سیاه سوخته کسى است که با وجود بالا بودن سنّ و سال موى سر و ریشش هیچ سفید نشود و به او «غربیب» گفته می شود.
منبع: الخصال، ترجمه جعفرى، ج 2، صفحه 157
