ما چند نوع ذکر داریم.
ذکر جلی که بلند می گوییم" الله اکبر".
ذکر خفی مثل "لا اله الا الله" که وقتی گفته می شود لب به هم نمی خورد برای همین کسی متوجه نمی شود.
ذکر دلی، چیزی را در دلت می گویی.
و ذکر حالی، ذکری هست که چه خواب باشی و چه بیدار، چه غذا بخوری و ... در هر حالتی، دارید ذکر می گویید. این در حالتی است که شما حالت و زندگیتان به امضای خلیفه الله علی الارض وقتت رسیده باشد. یعنی بگویید که من غذا می خورم که انرژی داشته باشم به شیعه خانه امام زمان خدمت کنم.
چرا بلد نیستیم نیت بکنیم؟
همین کارها را می کنیم، همین زندگی را می کنیم، هیچ فرقی ندارد. تفاوت اینجا بوجود می آید که تو یک نیت کردی، سِیرش را عوض کردی.
ابلیس هم سجده می کند، علی بن ابیطالب هم سجده می کند، ظاهر یکیست اما نیت برای چه کسی؟
التماس دعای فرج
