استاد در حال صحبت بود و می گفت: «بچه‌ها چه موقع از انسان، چیزی کم می‌شود؟»
یکی گفت: «وقتی مثلاً رژیم بگیرد وزنش کم می‌شود.»
دیگری گفت: «وقتی مثلاً پولش را گم کند» آن دیگری گفت: «وقتی ...»
و استاد گفت: «آیا فقط در مادیات است که از انسان چیزی کم می‌شود؟» بچه‌ها ساکت ماندند و به فکر فرو رفتند.
استاد: «مثلاً آیا اگر رفتاری ناشایست و خلاف اجتماعی از ما سربزند آبرویمان کم نمی‌شود؟ اگر یکی از رازهای مهم خود را با نااهل مطرح نماییم چیزی از ما کم نمی‌شود؟ اگر دروغ بگوییم؛ اگر حسادت و کبر بورزیم؛ فخر فروشی کنیم؛ خود‌ستایی کنیم؛ اگر ...
آیا به نظر شما در این حالات چیزی از انسان کم نمی‌شود؟» زمزمه ای عمومی شکل گرفت و تقریباً همه‌ی بچه‌ها با کلام یا علامت سر به نشانه تایید با استاد همراه شدند و اینجا بود که استاد گفت: «عزیزان! آن دخترخانمی که با ظاهری بد و با حجابی ناقص در خیابان ظاهر می‌شود و خود را در معرض نگاه‌های مسموم و هوس‌آلود قرار می‌دهد نیز در حال کم‌شدن است؛ کم‌شدن وقار و سنگینی، کم‌شدن عفت و پاک دامنی و از همه مهم تر، کم‌شدن اعتبار در نزد حضرت حق‌تعالی و ...
پس چرا گاه می گوییم: «مگه با نگاه مردم چه چیزی از ما کم می‌شود؟»
یادمان باشد:
«کم شدن» فقط کاسته شدن از وزن یا ثروتِ انسان نیست.
