در روایتی از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که لقمان پیامبر نبود اما بندهای بود که بسیار فکر میکرد، خدا را دوست داشت. خداوند نیز او را دوست میداشت و به او دانش و حکمت الهی عطا فرموده بود.(1)
در آیه 12 میخوانیم:
(بهراستی لقمان را حکمت دادیم که: خدا را سپاس بگزار و هرکه سپاس بگزارد تنها برای خود سپاس میگزارد، و هرکس کفران کند، در حقیقت خداوند، بینیاز ستوده است).
در آیه 13 و نیز آیات 16 تا 19 سفارشهای بسیار مهم لقمان به فرزندش بیان میشود. در آیه 16 میخوانیم:
(ای پسر عزیزم، اگر [عمل تو] هموزن دانه خردلی و در [دل] تختهسنگی، یا در آسمانها، یا در زمین باشد، خدا آن را میآورد، که خدا بس دقیق و آگاه است).