دشمنان خداوند در روز قیامت چه کسانی هستند؟

حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند: هشت تن هستند که در روز قیامت، دشمن ترین افراد نزد خداوند می‌باشند:

1. سقّارون (که آنها دروغگویان هستند).

2. خیّالون ( آنها متکبران هستند).

3.کسانی که کینۀ برادرانشان را در سینه نگه می‌دارند و چون آنان را ببینند به دروغ برای آنها قسم می خورند که دوستشان دارند.

4. کسانی که چون به سوی خدا و پیامبرش خوانده شوند درنگ نموده و کندی نمایند و چون به سوی شیطان و برنامه هایش خوانده شوند، بشتابند.

5. کسانی که هر وقت طمع دنیا بر آنها عرضه شود اگر چه بدان حقی نداشته باشند، ولی با قسم های خود آن را برای خویش حلال می کنند.

6. کسانی که راه می روند جهت سخن چینی در میان مردم.

7. کسانی که در میان دوستان تفرقه می اندازند.

8. و کسانی که برای بی گناهان لغزش و عیب می تراشند، آنها کسانی هستند که خداوند رحمان و عزوجل آنها را پلید می‌شمارد.

منابع:

کنزالعامل، جلد16، ص92، ح44044

احادیث الطلاب، ح157

تاریخ دمشق، جلد7، ص86

ای شهید در قنوتت ما را دعا کن

آستیــــــن خالی ات نشــــــان از مردانگی ست.

با ایــــــن دو دســــــت ســــــالم،

هنوز نتــــــوانسته ام یــــــک قنــــــوت اینــــــچنینی بخــــــوانم...

(شهید حاج حسین خرازی)

 

شهید خندان

ﺗﺮﮐﺶ ﺧﻤﭙﺎﺭﻩ سینه‌اش ﺭُﻭ ﭼﺎﮎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺭﻭی ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺯﻣﺰﻣﻪ می‌کرﺩ. ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﺭُﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻی ﺳﺮﺵ. ﺩﺍﺷﺖ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺴﺎﺷﻮ می‌زﺩ. ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ آﺧﺮ ﭼﻪ ﺣﺮفی ﺑﺮﺍی ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺭی. ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺸﻮﺭﻡ ﻣﻴ‌‌ﺨﻮﺍﻡ ﻭﻗتی ﺑﺮﺍی ﺧﻂ مقدم ﮐُﻤﭙُﻮﺕ می‌فرستن، ﻋﮑﺲ ﺭُﻭی ﮐﻤﭙﻮﺕﻫﺎ ﺭﻭ ﻧَﮑﻨﻦ!

ﮔﻔﺘﻢ ﺩﺍﺭﻩ ﺿﺒﻂ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ، ﻳﻪ ﺣﺮﻑِ ﺑﻬﺘﺮی ﺑﮕﻮ. ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻨﺎﺯی ﮔﻔﺖ: آﺧﻪ ﻧﻤﻴﺪﻭنی، ﺳﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﻬﻢ، ﺭُﺏ ﮔﻮﺟﻪ ﺍﻓتاده...!

 و لحظاتی بعد چشمانش را بست، لبخندی زد و شهید شد...

شهید رضا قنبری، معروف به "شهید خندان"تهران سال 1364

چرا امام زمان ظهور نمی کند؟

شبهه:

آیا با وجود این همه فقیه، عالم و مؤمنِ با تقوا و جان برکف، هنوز امام زمان (عج) از 313 یار برخوردار نگردیده‌اند که ظهور نمایند؟ و به فرض ظهور، با این یاران اندک چه می‌توانند بکنند؟

پاسخ به شبهه:

یکی از مشکلات بزرگ در انتقال و درک صحیح از آیات و احادیث، معنانی غلط و گاه نشاندن برداشت‌های ذهنی و شخصی به جای معانی درست آنهاست و مشکل بعدی نگاه سطحی و تعمق، تدبر و تأمل اندک در مفاهیم بلند این فرازها می‌باشد.

به عنوان مثال درباره ی حدیث «یمْلَأُ اللّهُ بِهِ الْأرضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْمَاً وَ جَورَاً – خدا به توسط او زمین را پر از عدل و قسط می‌کند، بعد از آن که پر از ظلم و جور شده است»، عده‌ای گفتند: پس، فراگیری ظلم و جور شرط ظهور است و هر چه ظلم و جور بیشتر شود، ظهور نزدیک‌تر می‌شود(؟!) و هیچ اندیشه نکردند که این درک و برداشت که با اساس اسلام منافات دارد و فرد منتظر را به رواج ظلم و جور تشویق می‌کند و نه ایمان، تقوا و عدالت! حال آن که سخن از جایگزینی قسط و عدل به جای ظلم و جوری است که همیشه در زمین و بر انسان حاکم بوده است. حتی زمان رسول الله (ص) نیز این ظلم و جور حاکم بود، چنان چه در جامعه و حکومت اسلامی به خود ایشان و خاندانش نیز ظلم می‌شد، چه رسد به مسلمین و یا غیر مسلمانان در سرتاسر جهان.

مرگ و بعد از مرگ را زیاد یاد کن

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: «اَکثِر ذِکرَ الموتِ وَ ما بَعدَ الموتِ» مرگ و بعد از مرگ را زیاد یاد کن. ذکر موت خیلی وقت نمی‌خواهد. تا یاد آن کردی مرحوم شدی، ولی بعد از موت خیلی طولانی است؛ بهشت، فردای قیامت، قرب خدا. بعد از موت اصلاً اندازه ندارد. بعد از موت خیلی معرکه است. ما الان درباره بعد از موت حرف می‌زنیم.

بعد از موت، مسلمین را تماشا کن! فرقه‌های مختلفی را از مسلمین خارج می‌کنند. می گویند: اینها مسلم نیستند. قاطی بودند. شبیه مسلم هم نبودند. یک دسته گرگند. دسته دیگر چیز دیگر. ائمه ما، ده فرقه را خارج کردند. پیغمبر خدا(ص) می‌فرماید: وقتی قیامت صغری بر پا می‌شود چشم عبد باز می‌شود. می‌بیند که فرقه‌هایی از میان مسلمان‌ها بیرون ریخته می‌شوند. «لیمیز اللهُ الخبیثَ مِنَ الطیِب»(1) خبیث را از میان طیّب جدا می‌کند.

این آیه قبل از انقلاب خیلی نمایش داشت. خبیث را از طیّب جدا می‌کند، نه طیب را از خبیث، معلوم می‌شود که طیب‌ها ثابت بودند. زندگی مال آنها بود. خبیث کم‌کم آمد و خودش را قاطی کرد و مردم را به زحمت انداخت. مردم خواب آلوده بودند که آنها قاطی شدند. الان که می‌میرد و چشم‌ها باز می‌شود، آنها را بیرون می‌ریزند. می‌بیند که امامت آنها را خارج می‌کند. دیگر منافق پیدا نمی‌شود، فاسق پیدا نمی‌شود.
1- سوره انفاق، ایه 37.
کتاب طوبی محبت – ص 161
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی

اخلاق اجتماعی امام علی (ع)

یکی از زیباترین ابعاد زندگی امام علی(علیه السلام) شیوه زندگی اجتماعی ایشان است. آداب و اخلاق اجتماعی که امام علی(علیه السلام) در سبک و سیاق زندگی خود رعایت می نمودند، زیباترین و با ارزش ترین شاخص های زندگی اسلامی را به نمایش گذاشته است. شیوه تعامل و برخورد با دشمنان در روابط اجتماعی، نوع برخورد با از کار افتادگان و درماندگان و حتی نوع برخورد با همسایگان همگی گویایی اخلاق قرآنی و اسلامی در بالاترین درجه آن دارد. در این نوشتار کوتاه سعی داریم دریچه کوچکی از ابعاد زندگی اجتماعی امام(علیه السلام) اشاره کنیم.

زنگ سلامتی

دسته ای از روایات درباره حفظ نفس و مراقبت از بدن و نیز پرهیز از زیان رساندن به آن، اهمیت ویژه ای داده و بر حفظ صحت تاکید دارند به گونه ای که در برخی روایات بدن و اعضای آن از امانت های الهی به شمار آمده اند که باید حفظ شود.

چنان که رسول خدا (ص) فرمودند: «هر که روز و شب را سپری می کند و سه نعمت را در اختیار دارد، نعمت دنیا بر او تمام است: سلامت بدن، امنیت و هزینه روزانه و اگر چهارمین نعمت را هم داشته باشد تمام نعمت دنیا و آخرت را در اختیار دارد و آن اسلام است.»

امیرمومنان امام علی (ع) می فرمایند: «ارزش دو چیز را نشناسد مگر کسی که آنها را از دست داده باشد: جوانی و عافیت.»

و از امام صادق (ع) است که فرمودند: «سلامتی نعمتی پنهان است هر گاه باشد، فراموش شود و هر گاه از دست رود به یاد آید.»

عباداتی که تکبر را می زداید

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام: از این جاست که خداوند بندگان مؤمن خود را به وسیله نمازها و زکاتها و جدّیت در روزه دارى در روزهاى واجب، نگهبانى مى‌کند.

زیرا که این امور باعث آرام شدن اعضاء و جوارح و خشوع دیدگان و فروتنى جانها و خضوع دلها و بیرون راندن کبر و نخوت از وجود آنان مى شود. ...

بنگرید، که این اعمال چگونه نمودهاى فخر فروشى را در هم مى‌شکند و آثار و نشانه‌هاى تکبر را مى‌زداید!


متن حدیث:

 وَ عَن ذلِکَ ما حَرَسَ اللّه  عِبادَهُ المُؤمِنینَ بِالصَّلَواتِ وَالزَّکَواتِ وَمُجاهَدَةِ الصِّیامِ فِى الیّامِ المَفروضاتِ تَسکینا لأَطرافِهِم وَتَخشیعا لأَبصارِهِم وَتَذلیلاً لِنُفوسِهِم وَتَخفیضا لِقُلُوبِهِم وَإِذهابا لِلخُیَلاءِ عَنهُم... اُنظُروا إِلى ما فى هذِهِ الفعالِ مِن قَمعِ نَواجِمِ الفَخرِ وَقَدعِ طَوالِعِ الکِبرِ؛ 

«نهج البلاغه (صبحی صالح)، ص294»

سه دعایی که همیشه مستجاب می شوند

امام صادق(ع) فرمود: سه دعا است که از سوی خدا باز داشته نمی شوند و مستجابند؛

1. دعا کردن پدر برای پسرش هرگاه که پسر به او نیکی کند، و دعای پدر بر ضرر پسرش هرگاه که پسر، پدر را اذیت کند.

2. دعای مظلوم بر علیه کسی که به او ظلم کرده، و دعای او به نفع کسی که او را یاری کرده بود تا حقش را از ظالم بگیرد.

3. شخص مومنی که برای برادر مومنش دعا کند البته وقتی که به خاطر ما به او کمک کرده باشد و با او رفتاری برادرانه داشته است، و دعای او بر علیه برادر مومنش وقتی که درمانده شده بود و برادر مومنش او را با این که توانش را داشت کمک نکند.

منابع:

امالی طوسی، ص280

عده الداعی، ص133

احادیث الطلاب، ح3045

مجموعه ورام، جلد2، ص171

بحارالانوار، جلد74، ص72

می روم انتقام سیلی زهرا (س) بگیرم...

سال 1372 در محور فکه در ارتفاعات 112 مشغول به تفحص بودیم، بچه ها بسیار تلاش می کردند تا پیکر مطهر شهیدی را کشف کرده و به خانواده های چشم انتظارشان برسانند، اما چند روزی بود شهدا خودشان را به ما نشان نمی دادند، و این بهانه ای شده بود برای بی حوصله گی و دمق بودن بچه ها! بطوری که کمتر با هم دیگه صحبت می کردند و هر کسی به گوشه ای پناه می برد. آن شب هوا ابری بود و باران می بارید فکه هم بسیار دلگیر شده بود. یکی از بچه ها نواری از حاج منصور درون ضبط صوت گذاشت، بچه ها با سوز حاجی که از شهادت حضرت زهرا (س) می گفت، اشک می ریختند و ناله می کردند. شب عجیبی شده بود، اون حالت رو فقط بچه های جنگ، و بچه هایی که در تفحص بوده اند بیشتر احساس می کنند.