ز رسول خدا روایت شده:
خداوند روز قیامت براى گروهى از امت من بال هائى قرار میدهد که از قبرهاى خود به سوى بهشت به پرواز میآیند، و به صورتى که بخواهند از نعمت هاى بهشت بهره مند میشوند فرشتگان به آنان میگویند:آیا شما رنج حساب و گرفتارى محشر را دیدید؟ پاسخ میدهند حسابى در کار ما نبود،
میپرسند از صراط عبور کردید؟ میگویند ما صراطى مشاهده نکردیم،
میپرسند دوزخ را دیدید؟ جواب میدهند ما در مسیر خود به سوى بهشت چیزى را ندیدیم،
میپرسند از امت کدام پیامبرید؟ میگویند: امت محمد.
فرشتگان میگویند شما را به خدا سوگند بگوئید در دنیا چه عملى داشتید که به این مقام رسیدید؟
میگویند ما داراى دو خصلت بودیم که خداوند از پى آن دو خصلت به فضل و رحمتش این کرامت را در حق ما مبذول داشت
اوّل: «اذا خلونا نستحیى ان نعصیه:»
چون در خلوت قرار میگرفتیم از خدا حیا میکردیم معصیت کنیم.
دوم:«و نرضى بالیسیر مما قسم لنا:»
نسبت به کمتر از آنچه ما را روزى میداد راضى و تسلیم بودیم.
فرشتگان میگویند: شما لایق چنین مقامى هستید. [جامع السعادات، ج 3، ص 202.]
داستانی زیبا در ادامه مطلب
