اگر انسان گرسنه باشد، نان خالى هم براى او لذیذ است، لذّت طعام را صائمین مى دانند.
در حدیث قدسى آمده است:« أَلصَّوْمُ لى وَ أَنَا أَجْزى بِهِ» روزه براى من است، و من خود پاداش آن را مى دهم.
یعنى خداوند متعال ثواب آن را بدون واسطه مى دهد، علاوه بر ثواب هایى که در کتاب و سنّت ذکر شده است:
«فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّآ أُخْفِىَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْیُنٍ» پس هیچ کس نمى داند که چه چشم روشنى هایى براى آنان مخفى شده است.
یعنى قابل وصف و توصیف نیست.
در روایت است که:
«لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطارِهِ، وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقاءِ رَبِّهِ«
روزه دار دو خوشحالى دارد: «یکى هنگام افطار، و دیگرى هنگام دیدار پروردگار»
همچنین درباره استهلال در ماه مبارک رمضان در روایت آمده است که وقتى سیّد الشّهدا ـ علیه السّلام ـ را شهید نمودند، خداوند متعال به مَلَکى دستور داد که ندا در دهد:
«أَیَّتُهَا الْأُمَّةُ الظّالِمَةُ الْقاتِلَةُ عِتْرَةَ نَبِیِّها،لا وَفَّقَکُمُ اللّهُ تَعالى لِفِطْرٍ وَ لا أَضْحى.»
اى امّت ستمکارى که نواده پیامبرتان را کشتید، هرگز خداوند متعال شما را به عید فطر و قربان موفّق نگرداند!گویا این دعا باید مصداق داشته باشد، لذا اگر چه در رؤیت هلال ماه مبارک رمضان راه احتیاط براى شیعه وجود دارد که تا ثابت نشده روزه میگیرند، ولى با احتیاط، فطر و اضحى درست نمیشود.
در واقع این روایت مى خواهد بگوید که امام ـ علیه السّلام ـ را نخواستید، فطر و اَضْحى را مىخواهید چه کار؟! ناقه اى براى شما فرستادیم، خودتان نخواستید و پى کردید!
من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 75؛ تهذیب، ج 4، ص 152؛ وسائل الشیعة، ج 10، ص 400؛ بحار الانوار، ج 93، ص 255، 6 و 258.25
سوره ى سجده، آیه ى 17.
کافى، ج 4، ص 65؛ من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 76؛ وسائل الشیعة، ج 10، ص 397؛ بحار الانوار، ج 93، ص 380.
مستدرک الوسائل، ج 1، ص 284؛ ج 16، ص 466؛ بحار الانوار، ج 56، ص 260؛ فقه الرضا، ص 340: « إِذا جُعْتَ فَکُلْ.»
من لا یحضر الفقیه، ج 2، ص 89؛ بحار الانوار، ج 45، ص 218؛ علل الشرائع، ج 2، ص 389.
اشاره به جریان ناقه ى حضرت صالح ـ علیه السّلام ـ.
با تشکر فراوان از آقای مهدی پور با دخل و تصرف
مهدی شریفی
