علت این که جائز نیست نام مبارک امام زمان(ع) را بر زبان جاری کنیم چیست؟
در اصول کافی روایاتی آمده که از بردن نام حضرت و مشخص کردن مکان ایشان نهی کرده است.
امام هادی(ع) فرمود:
“با جانشین فرزندم حسن، چگونه خواهید بود؟ شما او را نخواهید دید و نام بردن او جائز نیست.
پرسیدند : پس چگونه از او یاد کنیم؟ حضرت فرمود: بگویید: "حجّت آل محمد(صلی الله علیه و آله) ".
ابوعبدالله صالحی می گوید:
دوستان ما بعد از شهادت امام عسکری(ع) از من درخواست کردن از اسم و مکان حضرت سؤال کنم.
جواب آمد: اگر آنان را بر اسم او راهنمایی کنی، آن را پخش می کنند و اگر مکان او را معیّن کنی، دشمنان رابه آن جا راهنمایی می کنند.
از امام رضا(ع) دربارة حضرت قائم(ع) سؤال شد،
فرمود:”دیده نمی شود و نام برده نمی شود”.
این روایات از نام بردن حضرت منع کرده است ، ولی آیا نام بردن حضرت فقط در آن زمان ممنوع بود یا بعد از آن نیز ممنوع است؟
اصولا‍‍ً وقتی نام نبردن حضرت برای حفظ جان ایشان از دشمنان باشد ، با غایب شدن حضرت دیگر دسترسی به ایشان ندارند که او را دستگیر کرده و به قتل برسانند. پس وجه ممنوعیّت نام بردن او چیست؟ از این رو برخی از علما می گویند نام بردن حضرت اشکالی ندارد.
برخی از عالمان دینی این احادیث را مخصوص دوران غیبت صغری می دانند و یاد نام ایشان را در غیبت کبری جائز می دانند.
اکنون نیز برخی ذکر نام حضرت را جائز نمی دانند زیرا در این روایات از جمله در توقیعی (نامه ای) حضرت حجّت (ع) می فرماید:
” هر کس مرا نام ببرد، بین مردم ملعون است”.
چون امروزه تمامی افراد نام حضرت را می دانند حتّی علمای اهل سنّت نام ایشان را در کتابهایشان آورده اند ، نوشتن و گفتن نام حضرت چه به طور خصوصی یا در محافل عمومی اشکالی ندارد.
به نظر می رسد روایاتی که از نام بردن حضرت منع کرده، همین طور روایاتی از پیامبر که فرمود:
“اسمه اسمی و کنیته کنیتی”(نام حضرت را نبرده) به جهت احترام و عظم دادن به آن مقام رفیع باشد که تمام بشریت در انتظار او لحظه شماری می کنند.
فضا رو امام رضایی تر کنید
وقت کمه
دست بجنبونید