پرسش:
چرا 50سال بعد از رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله) کار مسلمانان به جایی رسید که در کوفه و کربلا جمع شدند و فرزند پیامبرشان را به شهادت رساندند؟ آیا آنها به جایگاه امام حسین(علیه السلام) معرفت نداشتند؟
پاسخ:
به فرموده مقام معظم رهبری جا دارد ملت اسلام فکر کند که چرا 50سال بعد از رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله) کار کشور اسلامی به جایی رسید که در کوفه و کربلا جمع شدند و جگر گوشه همین پیغمبر را با آن وضع فجیع به خاک و خون کشیدند...».
برای یافتن پاسخی کامل و مستند برای این سوال مهم و سرنوشت ساز،باید حوادث تاریخ اسلام را از همان لحظه وفات پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) بررسی کرد و می توان گفت حادثه عاشورا، در واقع ریشه در سقیفه بنی ساعده و ماجرای غصب خلافت دارد و مهمترین عامل را می توان انحراف مسیر خلافت بیان کرد که به تبع آن ارزشهای دینی جای خود را به ضد ارزشها داد و کسانی که هیچ صلاحیتی برای رهبری مردم مسلمان نداشتند بر مسند حکومت قرار گرفتند،که بررسی این عوامل، نیازمند ارائه مطالب مفصلی است که اینجا مجال آن نیست.
در این جا به اختصار به محور های اصلی اشاره می کنیم:
1) کم رنگ شدن و از بین رفتن ارزش های اصیل اسلامی،
2) دنیا دوستی و دنیا خواهی،
3) تفرقه و تشتت میان مسلمانان،
4) تبدیل و تغییر چهره خلافت به سلطنت.
آنهایی که در کربلا بر ضد امام حسین(علیه السلام) بودند و برای جنگ با آن حضرت آمده بودند، امام را می شناختند و می دانستند که آن حضرت چه مقام و منزلتی دارند، ولی عواملی باعث شد که این شناخت کارساز نباشد و آنها را در مقابل امام قرار داد نه در کنار امام حسین(علیه السلام)، مهمترین عامل، دنیازدگی مردم بخصوص خواص بود، بعنوان مثال عمربن سعد با اینکه کاملاً امام را می شناخت و خودش به جایگاه امام و خطر دشمنی با آن حضرت معترف بود، فقط برای رسیدن به حکومت چند روزه دنیا و حکومت ری، دست به این جنایت زد، عمر بن سعد در شب عاشورا در پاسخ «بریر بن حضیر» که برای نصیحت او نزدش رفته بود، گفت:«می دانم که هر کسی با این گروه بجنگد، و آنان را بکشد، در آتش است اما ای بریر! آیا تو می گویی من ملک ری را رها کنم تا دیگری آن را بگیرد؟!»
بریر نزد امام حسین(علیه السلام) برگشت و عرضه داشت:«انّ عمر بن سعد قد رضی أن یقتلک بمُلک الریب»(1)
دومین عامل مهمی که سبب شد تا با اینکه آنها آن حضرت را می شناختند، دست به آن جنایت بزنند، خوردن حرام بوده است.
در روز عاشورا وقتی لشکریان کوفه هنگام سخنرانی و اتمام حجت امام با آنها، هلهله و سر و صدا می کردند، تا سخن امام به گوش آنها نرسد، امام حسین(علیه السلام) فرمودند:«فقد ملئت بطونکم من الحرام و طبع علی قلوبکم: آنچنان شکمهایتان را از حرام پر کرده اید که بر قلبهای شما قفل زده شده است».(2)
پی نوشتها:
(1). فتوح ابن اعثم،ج5 ،ص171-172.
(2). بحارالانوار،ج45،ص7.
