آیت الله محی الدین حائری شیرازی : حضرت حسین (علیه السلام) در شب عاشورا یک جور سخن گفت و در روز عاشورا یک جور دیگر : شب عاشورا ، سخن از ( نمیخواهم ، احتیاج ندارم ، بروید ، بیعتم را برداشتم ) بود ، روز عاشورا میگوید : بیائید به من کمک کنید ، آیا یاور و مددکاری هست ؟ هل من ناصر ینصرنی ؟ شب صحبت می کند تا مبادا خبیثی در بین طیب ها باشد ، و روز سخن می گوید تا مبادا طیبی در بین خبیث ها مانده باشد ، شب غربال می کند تا فقط صالحان بمانند و روز غربال می کند تا فقط اشقیاء در مقابل او ایستاده باشند ، آنکه در عرفه آنچنان می گرید ، می تواند در عاشورا جهانی را اینچنین بگریاند...