این همه اشعار در مدح امیرالمومنین علیه السلام و حسنین علیهم السلام اینها طبق عرف جامعه است. ولی اگر به جامعه فضائل اهل بیت علیهم السلام را نگوییم، جامعه پسرفت می کند. در روستاهای دور افتاده که بزرگ تری ندارند هر کسی هر کاری که دلش بخواهد انجام می دهد. در گذشته کسی در محرم و صفر تخمه می خورد؟ بحث حلال و حرام نیست ولی نفس همین تخمه نخوردن، حرمت را نگه می دارد. کسی که معلوم نیست با چه فرهنگی به این جامعه می آید. اوستایی که می دید شاگردش پیراهن مشکی نپوشیده به شاگردش می گفت برو پیراهنت را عوض کن. قدیمی ها حرمت نگاه می داشتند و خدا هم حرمتشان را حفظ می کرد.

در همین تهران خیلی از صنف ها در مغازه شان سیاهی می زدند. دهه اول محرم همه مغازه های بازار تعطیل بود. تکیه ها در خیلی از مناطق تشکیل می شد و مغازه های اطراف تکیه را تعطیل می کردند و عزاداری می کردند. قدیم عرق خورها در ماه رمضان روزه می گرفتند. تهرانی که این همه غذا و خرج می دهند چرا باید روز عاشورا پیتزا فروشی اش باز باشد؟ جامعه به حال خودش رها می شود. شادترین گروه هایی که در جامعه دیدم از هیئتی ها هستند.

ما دوست داریم در روز عاشورا اگر تلوزیون روشن می شود سینه زنی و عزاداری پخش شود. اگر جامعه به حال خودش رها شود دین داری و اخلاق اجتماعی رها و ضعیف می شود. همه ما نیاز به مراقبت داریم.

جنگ بین شیعه و سنی، جنگ بین مذاهب دیگر و شیعه در طول تاریخ بوده است. یک نکته در مورد جنگ و درگیری این است که ما جنگی با کسی نداریم. صفویه شیعه را در ایران رسمی و حاکم کرده است. بعضی ها در ماموریتشان است که آن را بزنند. هیچ وقت از بیان حقیقت نترسید. دشمنی ادامه دارد. این دشمنی با شیعه و بساط شیعه همچنان ادامه دارد.

دنیا در بیان ضوابطش با هیچ کسی رو در بایستی ندارد و ما با همه رو در بایستی داریم. ضابطه گریز و قانون گریز هستیم. نکته این است که رسانه های دوست و دشمن روی یک موضوع زوم می کنند و آن هم عزاداری محرم است. چرا آشغال در خیابان می ریزید؟ روزهای دیگر را چرا کار ندارند؟ می گویند به جای اینکه به مردم شام بدهید به فقرا شام بدهید! این چه ربطی دارد؟ مجلس امام حسین علیه السلام برای همه است. در همین کشور ما چند نفر برای قمار از ایران خارج می شوند و بعضا هم می بازند و بر می گردند.