در آموزه های دین مبین اسلام بر دوستى کردن با مردم و پرهیز ازگفتار و رفتاری که موجب کدورت و دشمنی با دیگران شود بشدت توصیه شده و راه هایی نیز برای این مهم سفارش می شود.
حضرت باقر (ع) فرمودند: «عربى از بنى تمیم نزد پیغمبر (ص) آمد عرض کرد: به من سفارشى کن، پس از جمله سفارش هایش به او این بود که با مردم دوستى کن تا مردم تو را دوست بدارند.»
حضرت صادق (ع) می فرمایند: «خوشرفتارى و مدارا کردن با مردم یک سوم خردمندى است.»
و نیز فرموده اند: «رسول خدا (ص) فرمودند: «سه چیز است که دوستى انسانى را با برادر مسلمانش صفا دهد: همیشه با خوشروئى با او برخورد کند، هر گاه در مجلسى بر او بنشیند برایش جا باز کند و به آن نامى که بیشتر آن را دوست دارد او را بخواند (و صدا کند).»
حذیفة بن منصور گوید: شنیدم از حضرت صادق علیه السلام که مىفرمودند: «هر که دست آزارش را از سر مردم بردارد فقط یک دست از آنها باز داشته ولى (در مقابل) دست هاى بسیارى از آزار او خوددارى کنند.»
علاوه بر این، امام صادق (ع) فرمودند: «حضرت مجتبى علیه السلام فرموده اند: خویش نزدیک آن کس است که مودت و دوستى او را نزدیک کرده باشد اگر چه خویشاوندیش دور باشد، و بیگانه و دور کسى است که دوستى او را دور کرده است (و از نظر دوستى بیگانه باشد) اگر چه خویشاوندیش نزدیک باشد، و چیزى نزدیکتر از دست به پیکر انسان نیست، و همین دست خیانت کند و بریده مىشود و اثر آن محو گردد.»
محمد بن مسلم گوید: حضرت باقر علیه السلام فرمودند: «با هر که آمیزش دارى اگر توانى دست عطایت را به سر آنها کشى و به آنها خیرى برسانى بکن.»
ابى الربیع شامى گوید: وارد شدم بر حضرت صادق علیه السلام دیدم که اطاق پر از جمعیت است از خراسانى و شامى و سایر بلاد و من جایى که بنشینم نیافتم، و حضرت صادق علیه السلام تکیه کرده بود پس روى دو پا نشستند و فرمودند: «اى شیعه آل محمد (ص) آگاه باشید که از ما نیست آن کس که هنگام خشم نتواند خوددارى کند، و (از ما نیست) کسى که با همنشین خود خوشرفتارى نکند، و با هم خوى خود خوش خلقى نکند، و با رفیق خود رفاقت نکند، و با همسایه خود خوش همسایگى نکند، و با هم خوراک خود مراعات خوراک نکند، اى شیعه آل محمد تا بتوانید از خدا بپرهیزید و لا حول و لا قوة الا بالله.»
حضرت صادق (ع) در تفسیر گفتار خداى عز و جل (که در باره یوسف علیه السلام فرماید:) «ما تو را از نیکوکاران دانیم» (سوره یوسف آیه 36) فرمودند: «براى واردین جا باز می کرد، و به نیازمندان وام می داد، و به ناتوانان کمک می کرد.»
و نیز فرمودند امام باقر علیه السلام می فرمودند: «یاران خود را بزرگ شمارید و احترامشان کنید و برخى از شما بر برخى دیگر هجوم نبرید، و بهم زیان نزنید و بر هم حسد نورزید و از بخل بپرهیزید تا از بندگان با اخلاص [و شایسته] خدا باشید.»
برخى از راویان از یکى دو امام باقر و صادق علیهما السلام حدیث کردهاند که فرموده اند: «ترشروئى به مردم دشمنى به بار آرد.»
منبع: أصول الکافی، ترجمه مصطفوى، ج 4، صفحه 451
