مسئله موسیقی بسیار فراگیره، ما تقریبا کمتر آدمی رو پیدا میکنیم که موسیقی گوش نکنه، خیلی خیلی کم، حالا این موسیقی یک بار برای یک نفر یک نوحه هست که یک نوع موسیقیه برای یک فرد قرآنه که یک نوع موسیقیه، برای فرد دیگری موسیقیه داخلی، برای فردی موسیقیه خارجیه، شاخص تعیین اینکه ما چه موسیقی گوش بکنیم یا نکنیم چیه؟
بارها برای من و شما پیش اومده در تاکسی نشستیم خودمون یا فردی گفته: آقا این ضبط رو خاموش کن، این صدا رو کم کن، راننده برگشته گفته آقا رادیو هست، وقتی میگه رادیو هست، یعنی چی؟ یعنی این مورد تایید نظام جمهوری اسلامیه، دهنتو ببند. دقیقا معنیش همین میشه.
اما واقعاً نه نظام جمهوری اسلامی و نه هیچ کس دیگه ای نمیتونه برای موسیقی شاخص تعیین بکنه، اینجا کسی که شاخص تعیین میکنه تک تک شماها هستین، خود فرده، در عین اینکه یک موسیقی برای شما حلاله در عین همون حال برای من میتونه حرام باشه، این غلطه که میگن باید از بیخ و بن فاتحه موسیقی رو خوند باید ریششو کند انداخت دور، البته کسائی هم که این حرفو زدن به نوعی حق داشتن، حالا عرض خواهم کرد چرا.
بینید دوستان، موسیقی ساحتش بسیار بسیار مقدس تر از اونیه که ما پا گذاشتیم توش، هر کسی ته صدایی داشته و از مادرش قهر کرده و رفته توی زیر زمین شروع کرده خوندن، خوب واقعا آیا به اساتید دیگه ای که هر شش پرده موسیقی رو میتونن ادا کنن هم باید گفت موسیقیدان و به این کسانی که مشکل خانوادگی داشتند هم باید گفت موسیقیدان؟ ساحت موسیقی مقدس تر از اینه، هر موقع از شما پرسیدن موسیقی خوبه یا بده شما در پاسخ بگین استامینوفن خوبه یا بده؟ اکسپکتورانت خوبه یا بده؟ به جای استفاده از اون بستگی داره، اگر سرت درد بگیره استامینوفن خوبه، ولی اگر به جاش نباشه بده، موسیقی هم دقیقا یک دارو هست، ما اشتباه کردیم، ما ایرانی ها همه چیز رو زیاد مصرف میکنیم، در دنیا رکورد داریم، جمهوری اسلامی ایران یک تنه به اندازه کل قاره اروپا گاز مصرف میکنه، خیلی جالبه، جمهوری اسلامی ایران یک تنه به اندازه کشور چین با یک میلیارد و نیم جمعیت سوخت مصرف میکنه، به نمک که میرسه از همه بیشتر، نوشابه از همه بیشتر، کلا پکیج هایی که انتخاب می کنیم سنگینه، موسیقی هم همینطوره، تو دارو هم همینطوره، نمی دونم شاید این به لحاظ روانشناسی بر میگرده به تاریخمون و به خاطره اینه که سال ها در دوره استعمار ما رو گشنه نگه داشتن، هنوز این ولع در ژن ما مونده، شکم ها به قولی سیر شده ولی چشم ها گشنه هست.
حکم شرعی درباره موسیقی:
چون حکم مراجع برای ما بسیار مهمه، اول حکم شرعی و نظر چند تن از مراجع رو براتون می خونم تا حساب کار دستمون بیاد و بعد موضوع رو به بصورت مصداقی بررسی خواهیم کرد.
رسول خدا(ص) می فرمایند:” گوش فرا دادن به صدای لهو گناه است و نشستن در مجلس آن فسق و لذت بردن از آن کفر می باشد.
.متوجهی دارم چی میگم؟ کفر! پیامبری که خودش دین آورده داره میگه کفر.
امام باقر (ع) می فرمایند: “غنا گناهی است که خدا به سبب آن وعده آتش داده است.
ما می دونیم غیبت چی هست، دروغ چی هست، ولی مگر موسیقی چه چیزی داره که خدا اینقدر نسبت به این مسئله ناراحته، جریان چیه؟
فتوای مقام معظم رهبری در این باره: “موسیقی اگر انسان را به ابتذال و بی حالی و واخوردگی از واقعیت های زندگی بکشاند حرام است.
موسیقی اگر انسان را به گناه و شهوت رانی تشویق کنه این موسیقی حرام است، بنابراین مرز موسیقیه حرام و حلال، ایرانی بودن سنتی بودن قدیمی بودن کلاسیک بودن غربی یا شرقی بودن نیست، تعیین جمهوری اسلامی نیست، مرز آن چیزی است که من گفتم، ابتذال!
