سرانه مصرف گوجه و رب و سس گوجه برای هر نفر در طول یک سال:
مصرف سرانه دنیا برابر ۵ کیلوگرم
سرانه اروپا برابر دو و نیم کیلوگرم.
سرانه ایران سال ۸۸ برابر ۳۵ کیلو
سرانه ایران سال ۹۲ برابر ۵۰ کیلو
فکر می کنید ما ایرانیان، چقدر مصرف کنیم که مراکز تحقیقاتی دنیا و امریکا راضی شوند و دیگر این خاصیت های دروغ و جلف ضدسرطانی، ضد تورم پروستات و تقویت قلب کننده را راضی کند!؟
پس چرا با وجود این همه مصرف این میوه سمی در ایران سونامی سرطان وجود دارد!؟
چرا نصف جمعیت بالای ۵۰ سال ایرانی پروستات دارد!؟
چرا اکثر افراد بالای ۴۵ سال ایرانی مشکلات قلبی دارند؟
آیا در بین سرطانی ها نمیبینید، گوجه و رب را چگونه به افراط مصرف کردهاند!؟
اگر ما به افراط گوجه بخوریم و میزان مصرف فرآورده های گوجه را به ۱۰۰ کیلو برسانیم دیگر در ایران پروستات و سرطان وجود نخواهد داشت!؟
آنگاه دوباره مراکز تحقیقاتی غربی چه چیزی را خاصیت تراشی خواهند کرد.
آیا می دانید در تمام دنیا حدود ۱۰۰سال پیش کسی گوجه نمی خورد و در خود آمریکای جنوبی به عنوان میوه یا گیاه سمی شناخته می شد و ۸۰ سال قبل در اروپا با تبلیغ و نمایش و حیله گری مردم را به گوجه خوری آشنا کردند.
و ۶۰ سال پبش با نام توماتو وارد ایران شد.
چند روز قبل خانواده (دو نفر و نصفی) مراجعه کرد که با انواع حساسیت های جدید و کهنه درگیر بودند، پرسیدم چقدر گوجه میخورید؟ گفته خیلی!! گفتم چقدر!؟ گفتند:
روزانه تا ۴کیلوگرم !
وجه مشترک هر نوع تست آلرژی در ایران گوجه می باشد.
یعنی مواد تشکیل دهنده گوجه برای سلول های بدن انسان ناشناخته میباشد.
گوجه سبب ایجاد ترس می شود، ملتی که زیاد گوجه مصرف می کند، به سبب ترس، همیشه یا استثمار است و یا مستعمره کشور های سلطه گر. تبلیغات زیاد مصرف گوجه یک حیله سیاسی غربی است، نه واقعیت.
چرا ایرانیان از خاصیت های بیشمار ضد سرطانی و تقویتی زعفران، زردچوبه، دارچین، آویشن، زنیان، زیره و ... غافل شده اند!؟
چرا وقتی به برخی خانم ها گفته میشود، برای مشکلات معده و ورم معده و ترش کردن معده خود و خانواده، به غذایتان مثل قدیم ادویه بزنید، در جواب میگویند ادویه چیه!؟
دوستی میگفت ۶سال است برای منزل گوجه و رب نخریده و فقط به همان میزان در میهمانی ها اکتفا کرده، که آن هم کمتر از سرانه ۵ کیلو گرمی جهانی میشود.
شما چطور ؟
آیا نمیخواهید سبک زندگی خود را ایرانی کنید؟
آیا از این همه قرص و دارو خسته نشدهاید!؟