کار به جایی رسیده که خودشان در وسط برنامه ی خندوانه بزنند و برقصند. ناموس مردم را دعوت می کنند و با او شوخی می کنند، بگو بخند با نامحرم را عادی جلوه می دهند. هدف واقعی اسلام را خنده و خنده و خنده حتی زوری خندیدن نشان می دهند هدف را لهو و لعب نشان می دهند.
آیا واقعا اسلام این را می خواهد؟ در خود اسلام می گوید قهقهه زدن کراهت دارد، در حالی که می بینیم آموزش می دهند که به زور قهقهه بزنند. آیا شادی آهنگ گوش کردن و رقصیدن است؟ آیا شادی لودگی و مسخره بازی است؟ مثل اهل دنیا که همش دنبال لهو لعب اند. خلاصه این برنامه ها حتی مسیر تفکر اسلامی را منحرف می کنند و به نا کجا آباد می برد. از آن سو اسلام همان گونه که سفارش می کند که مومن لبخند بزند نه قهقهه از آن سو می گوید اگر مردم می دانستند که در آن دنیا چه می گذرد به کوه ها پناه می بردند کم می خوردند و کم می خوابیدند و زیاد گریه می کردند.
سیر احادیث اسلامی بین خوف و رجا است اما در این برنامه ها کو خوف همه چیز رجا است همه چی. امید به چه چیزی به گناهان به آلودگی به گوش کردن؟ آهنگ های شیطانی رپ در این برنامه ها و بگو بخند با نامحرم؟ به این که از دعوت شده گان این شبکه می پرسی وقتی حالت بد میشه چه می کنی گویند موسیقی گوش می دهم. یعنی افسرده گی را با لهو و لعب تسکین دادن به جای اینکه یاد بده تو این حالت به خدا نزدیک شوند. این که انسان حالش بد می شود خوب یکی از مهم ترین عواملش دوری معبود و دل بستن به دنیا است. ولی این برنامه ها دلبستگی به دنیا را افزون و از یاد خدا دور می کند. و حتی آموزش می دهد در زمانی که دل معبود حقیقی می خواهد باید دوباره به سوی خدا های مجازی رود.
این سخن ها صبح وشب گفتنش گریه داره چه برسه به دیدنش در جامعه ی ما.
